Οι φούρνοι είναι νησάκια που θα μπορούσαν να είναι κομμάτι των Κυκλάδων λόγο χαμηλής έως ανύπαρκτης βλάστησης και μικρών υψομετρικών διαφορών. Αξίζει κάποιος να τους επισκευτει για λίγες μέρες, μιας και 3-4 μέρες είναι αρκετές να κολυμπήσεις σε όλες τις παραλίες.
Εμάς μας άρεσαν πολύ. Κάναμε βουτιές στις απάνεμες παράλιες, βόλτες στον λιμάνι με τα τόσα πολλά αραγμένα ψαροκάικα (τόσα πολλά δε έχεις δει ποτέ ξανά). Το νησί φυσικά είναι ήσυχο. Στο λιμάνι έχει έναν κάθετο κεντρικό δρόμο με μουριές που ανεβαίνει προς την εκκλησιά και μια μικρή πλατειούλα με μερικά ταβερνάκια. Σου δίνει όντος την εντύπωση πως βρίσκεσαι σε ένα μικρο απομονωμένο ψαροχώρι. Το φαγητό ήταν κάλο σε όλα όσα φάγαμε στο λιμάνι. Φτηνούς κολιούς και ωραίους μεζέδες και για τους κρεατοφάγους έχει ακόμα και σούβλες. Μη παραλείψετε να δοκιμάσετε το τεράστιο γαλακτομπούρεκο σε ένα από τα καφέ μπροστά στο λιμάνι. Για βράδυ δεν υπάρχει άλλη επιλογή εκτός απ το λιμάνι για φαγητό. Ένα μεσημέρι φάγαμε στο Καμάρι. Το φαγητό ήταν μέτριο (ίσος λόγο του low season – τελευταίες μέρες του Αυγούστου). Η παράλια δε ψιλό-απαράδεκτη.
Η Χρυσομηλιά είναι επίσης από μόνη της ένα παραμύθι. Ο μόνος κόσμος που συναντήσαμε στο χωρίο ήταν οι ντόπιοι που ξεμπερδεύουν τα δίχτυα. Οι δρόμοι στο νησί είναι όλοι ασφαλτοστρωμένοι και κατεβαίνουν μέχρι την παραλία.
